Saturday, March 25, 2017

A Case for Share Auction : Why to Choose?

Initial public offerings (IPO), right shares, bonus shares and buying shares in the secondary market are quite prevalent in the Nepalese market. But a majority of general investors who invest aren’t aware of another kind of investment vehicle- SHARE AUCTION. Hence, only seasoned investors who keep track of these anomalies gain from investing in this novel approach.


What is a share Auction?

There are two instances when institutions undertake auctions.
  • Offloading the institution’s current holdings
  1. This type of auction happens when institutions have shares of other institutions and want to sell these shares for profit booking or for compliance issues.
Example: To comply with the central bank’s directive that all BFIs give up cross holdings in other BFIs, Rastriya Banijya Bank Limited had called a tender to divest 56.52 lakh units of promoter shares of Nepal Investment Bank Limited and 1.96 lakh units of promoter shares of Nepal Awas Finance Limited.
  • Auction of the unsubscribed right shares
  1. When institutions need to inject additional capital, they issue right shares which can only be applied by the existing shareholders of that company. Disinterest of the current shareholders, unavailability of funds or unawareness of the current shareholders about the right issuance might lead to a fraction these shares being unclaimed. The shares that aren’t subscribed (unclaimed) for are then called for auction to the regular investors/public (who may or may not be the institutions current shareholders).
Example: Life Insurance Corporation (Nepal) Ltd. recently issued 1,012,500 right shares of which 35,468 units were unclaimed by its “current” shareholders which were then called for auction to the general public.

HOW can I apply?

Applying to unclaimed shares is quite similar to applying for IPOs.
  • Get the forms from institution undertaking the auction, usually an Issue Manager.
  • Fill the forms and deposit the entire amount equivalent to the applied shares in the bank or submit a good for payment check.
  • Usually auctions only open for a short period and after which the unclaimed shares are allotted to the highest bidders. Auction of right shares follows the regular bidding process; whoever bids the highest price gets the shares he/she has applied for. In case, two or more bidders applied for the shares at an equal rate then they are allocated shares proportionate to their applied shares. The bidders who weren’t allotted any shares are refunded their entire amount.

WHY should I apply?

Applying for auctions can have a few advantages.
  • Funds are only frozen for a few days (roughly 15 days) as opposed to 120 days in IPOs.
  • These shares are listed in a few weeks (depends on the Issue Manager) and can be traded allowing for quicker turnover of funds. This period is significantly shorter than IPO’s.
  • Since the investor is purchasing shares directly from the institution, they don’t have to pay broker and Security Board Nepal (SEBON) commission.
  • In our market acquiring big blocks of certain shares is difficult ; but share auctions give investors an opportunity to acquire these shares in huge chunks.
Source: Nepal Stock

Wednesday, March 15, 2017

सर्वस्व गुमाएर पाएको पिआर (Permanent Residence) ले के गरू?

फर्कदा 'लुक्स' तिल चामल भइसकेको थियो। १८ वर्ष छोटो अवधि होइन। जाँदा झोला दुई वटा थिए, फर्कदा एउटा मात्र। जाँदा सपरिवार बिदा गर्न आएका थिए। फर्कदा बिरानो झै लाग्ने शहरले नचिने झैं गरिरहेको थियो। त्यतिबेला मेरो मनोदशा दोस्रो विश्वयुद्धपछि जर्मन फौजको सिपाही मस्कोबाट बर्लिन फर्केको जस्तो थियो। संसार जित्न हिँडेको म सबैथोक हारेर आफ्नै ‘बलिर्न' फर्कदै थिएँ। जुनसुकै युद्धमा होस् जीवन हार्नेहरुले सम्मानित स्थान पाउँछन् तर जीवनमा हार्नेहरुलाई सहिदको सम्मान प्राप्त गर्ने सौभाग्य हुँदैन। मैले त्यसदिन आफूलाई जर्मन सिपाही जस्तै अभागी अनुभव गरेँ।


हामी दुई दाजुभाइ थियौ। तर, दाइलाई मैले आउँदै छु भनेर खबर गरेको थिइनँ।।हाम्रो कुराकानी नभएको वर्षौं भइसकेको थियो। दाइको घरको मूलगेटको घण्टी बजाउनु केहीबेर अघिसम्म पनि हाम्रो अंशबण्डा नभएको तर्क अथवा इगोबाहेक उसलाई भेट्ने भावनात्मक उत्सुकता र प्रेम थिएन।

१८ वर्षको वनबासपछि पनि हाम्रो पुनर्मिलन राम र भरतको जस्तो नहुने निश्चित नै थियो। संवेदना र भावनालाई जोगाउन नसकेकोमा आफै देखेर आफै अचम्भित भएँ।

घण्टी बजाएको एकछिनमा ढोका खोल्न एउटी महिला आइन्। ढोका आधा खोलेर चियाइन्। दाइकी श्रीमती होलिन्– भाउजू!

उनीहरुप्रति मनमा सम्मान बाँकि थिएन। त्यसैले शिष्टाचारको औपचारिकता पूरा नगरी सोधें–राम छ?

‘तपाईं को?' उनले पनि ठाडै सोधिन्।

‘भाइ', मैले आवश्यकता भन्दा एक शब्द पनि बढी बोलिनँ।

‘को भाइ?’, उनले फेरि सोधिन्।

उनीहरूको जीवनमा मेरो प्रसंग उठ्न छोडेको धेरै भइसकेको थियो। त्यसैले उनले आफ्नो लोग्नेको कुनै भाइ पनि रहेको तितो सत्य बिसिर्सकेकी थिइन्। मैले नाता प्रमाण सहितको जवाफ फर्काए–रामकृष्ण अधिकारीको कान्छो भाइ म मदन अधिकारी।

उनले चिनिन्। मेरो आगमनले भएको नोक्सान उनका आँखामा स्पष्ट देखिन्थ्यो। सम्बन्ध दोहोरो नै हुन्छ उनको पनि मप्रति सम्मान र स्नेह थिएन। त्यसैले मेरो आगमनले आफू खुसी भएको देखाउने असफल प्रयास उनले पनि गरिनन्। एकछिन हेरेर ढोका खोल्दै भनिन्–आउनुस्।

‘ऊ त्यहाँ होइसिन्छ।' भित्र पुगेपछि अर्को कोठा देखाउँदै उनले रामको ठेगाना बताइदिइन्। ऊ एक्लै थियो। केही पिइरहेको। १८ वर्षपछि दाजुभाइको भेट भएको थियो।

छुट्टिने बेला ऊ एयरपोर्टसम्म आएको थियो मलाई बिदा गर्न। विछोडको पीडा बनी झर्न लागेका आँसु आँखामै रोक्ने प्रयास गरेको थियो दाइले। म छुट्टिएको त्यो पल खप्न आमापछि सबैभन्दा गाह्रो उसैलाई परिरहेको थियो।

तर, त्यति लामो विछोडपछि भेटिँदा हामी मुस्कुराउन सकेनौं। मेरो उपस्थितिले चढ्दै गरेको उसको नशासमेत उतारी दियो।

एकछिन पछि सम्झेर मुस्कुराउन खोजेर ढिलै भएपनि औपचारिकता पूरा गर्न खोज्यो उसले। मैले त त्यो पनि गरिनँ।

‘बस्, कहिले आइस्?’, दाइले सोध्यो।

‘सरासर आउँदै छु’, मैले भनें।

मेरो जवाफमा उसले टाउको हल्लायो। लाग्थ्यो, म उसलाई अचानक आइलागेको बडो कठिन परिस्थिति भएँ। बोल्ने शब्दको खडेरी पर्‍यो। सानो छँदा दिनरात कुरा गरेर नथाक्ने हामी दाजुभाइ त्यो सुनसान कोठामा निशब्द भयौं।

‘एउटा ग्लास ल्याउ त’, मौनता तोड्दै दाइले भान्सामा भएकी आफ्नी श्रीमतीसँग मेरालागि एउटा गिलास माग्यो।

‘भाउजू’ गिलास बोकेर आएकी महिलाको औपचारिक परिचय दियो। मैले हात जोडिनँ। ओठले नमस्कार मात्रै भने। उनले हात जोडिन् तर नमस्कार उच्चारण गरिनन्। हिसाबकिताब बराबर भयो। उनी भान्सामा नै फर्किन्।

दाइले गिलास भरिदियो। आइस हाल्दियो।

सलादको प्लेट पनि दुबैको बिचमा हुनेगरी राख्यो। दाइले आफ्नो गिलास उठायो। मैले मेरो गिलास उठाएँ। तर हामीले चेयर्स गरेनौं। आ–आफ्नो घुड्की लिएर गिलास टेबलमा राख्यौं।

‘एकछिन भान्सामा आइसियो त’ भाउजुको तर्फबाट निम्तो आयो। दाइ उठेर गयो। म एक्लै पिइरहेँ। भान्सामा पाकेको खासखुस, सल्लाह र साउतीले मलाई यहीँसम्म अमन र अरुची पैदा भइरहेको थियो। केहि मिनेटको गोप्य भेला सम्पन्न गरेर ऊ फेरि उही निशब्द कोठामा आयो। तर फेरि पनि बोल्नलाई हामीसँग शब्द र विषय थिएन।

‘जग्गा ससुरालीले दिए, भाउजुकै नाममा पास गरेर। ऋणपान खोजेर घरसम्म ठ्ड्याएँ।' स्वास्नीको कथा, संम्वाद र निर्देशनमा उसले बडो घतलाग्दो अभिनय देखायो। अभिनयपछि आफ्नै स्पष्टीकरणले लज्जित भएको रातो अनुहार एक घुड्की लिएर सामान्य बनाउन खोज्यो तर आँखा उठाएर मलाई हेर्न सकेन। आँखा झुकाएर चुपचापले झोक्राइ रह्यो।

‘मलाई तेरो घरमा कुनै इन्ट्रेस्ट छैन, दाइ। घर त के मलाई यो शहरमा नै इन्ट्रेस्ट छैन। म गाउँमै सेटल हुन चाहन्छु। धेरै भाग अहिलेसम्म म, बाँकी जीन्दगी आनन्दले गाउँमै बिताउन चहान्छु।' मैले आफ्नो योजना सुनाएँ।

‘तर गाउँमा हाम्रो केही छैन। बुबाआमाको औषधि उपचारमा सबै सकियो’, भाउजू पर्दा पछाडिबाट मन्चमै आइन। दाइ फेरि केही बोलेन। उसरी नै झोक्राएको नै थियो।उ नबोलेपछी म आफै बोल्न बाध्य भएँ।

‘भाउजू!' म उनलाई पहिलोपटक साइनो लगाउँदै थिएँ ‘यो हामी दाजुभाइको कुरा हो। हाम्रो पितापुर्खाको सम्पत्ति हो। म तपाईंको दाइजोमा लालच गर्दिनँ, तपाई मेरो अंशको लालच छोड्नुस्।’

अतिथिको तितो जवाफले निलो भएको अनुहार लिएर उनी त्यहाँबाट गइन्।

उनी अर्थात भाउजूप्रति मेरो मनमा प्रारम्भदेखि नै कुनै सम्मान थिएन। उनले मेरा बुबाआमालाई जे गरिन आमाले मलाई सबै सुनाउनु भएको थियो। म त्यसको बदला लिन चहान्थेँ। अहिले अलिकति मात्र चोट पुर्‍याएकोमा पनि मलाई निकै आनन्द भयो।

मलाई थाहा छ दाइले मलाई अंश लगाउन सक्ने केही छैन्। यता बुबाको मृत्यु हुँदा उता म खैरेसँग पिआर (पर्मानेन्ट रेजिडेन्स)को भिक मागिरहेको थिएँ।

म घरपरिवार, बुबाआमा, जग्गाजमिन, गाउँसमाज र देश भएको मान्छे। ती केही छैनन् भन्दै आफुलाइ सक्दो टुहुरो प्रमाणित गर्न डटेर लागेको थिएँ। बुबा बित्नुभयो तर एउटा कागजको खोस्टोको लालचमा म उहाँलाई दागबत्ति दिन आइन।

बुबाको मृत्युपछि दाइ नै घरमुली भयो। गाउँमा बुवाको तोरी, गहुँ र धान फल्ने पहँेला, हरिया फाँटहरु आँखाले भ्याएसम्म थिए। श्रीमतीको काठमाडौ बस्ने रहर पूरा गर्न दाजुले ती सबै बेच्यो। मेरो भागको अंशको लागि आमा अन्तिमसम्म लड्नुभयो। आमाको त्यही अडानले गर्दाउनलाई गाउँ मै छोडेर दाइ काठमाडौ सर्‍यो।

आमाको साहरा हुन म फेरि पनि आइन्। एक्ली अनि बुढी आमाको साहरा हुनुभन्दा मलाई त्यो हिउँले कहिले नछोड्ने तन र मन नै चिसो र कठ्याग्रीएको देशको पिआर हुने कुरा प्राथमिक लाग्यो। मेरो धेरै आग्रह र सबै सम्पत्ति खाने सर्तमा दाइले बल्ल बल्ल आमालाई काठमाडौ ल्यायो। तर काठमाडौमा आमाले बाँचुञ्जेल दुर्व्यवहार सहनुभयो। आमा, आमाको स्थानबाट झर्नु पर्यो। सहिनसक्नु भएपछि आमा २ महिनापछि गाउँ नै फर्कनु भयो। र एक्लै एकरात संसार छोड्नुभयो।

अनि म फेरि पनि आइन। काजकिरियाको सामाजिक औपचारिकता दाइले नै पूरा गर्‍यो।

‘आइमाइ केटाकेटीसंग यस्तो कुरा गरेर के फाइदा। भात पस्किन्छु भान्सामा आइज’, दाइले भन्यो।

हामीले चुपचाप भात खायौं। ओछ्यानमा ढल्केपछि मलाई दाइको माया लागेर आयो। बुबाआमाको पुरानो तस्वीर मेरो सिरानीमा रहेछ। मलाई बुबाआमाको त्यो फोटोले ‘त्यसो नगर’ भनेजस्तो लाग्यो।

हिसाबै गरेपनि दाइले बुबाआमाको निम्ति धेरै नै गर्‍यो मेरोभन्दा। एकदुई घटना छोडेर उसले छोरो हुनुको सबै कर्तव्य निभायो।

मैले के गरे? सात समुन्द्रपारीबाट उसको मुल्यांकन मात्रै गरिरहें। मैले आफ्नै निम्ति गरिरहँदा उसले चाहिँ बुबाआमाकै निम्ति मात्रै गर्नुपर्छ भनेर न्यायाधीश भएँ। मैले त बुबाआमालाई दागबत्ती दिन मात्रै पनि सकिन।

एउटा पिआरका लागि मैले सबैथोक त्यागेर बसें। सबैथोक गुमाउन राजी भए। बाँकि एउटा दाजु थियो, मलाई लाग्यो– उसलाई पनि मैले त्यसदिन गुमाएँ।

बिहान घाम लागेपछि ब्युझें। दाइको सपरिवार लिभिङ रुममा चियापान गरिरहेका थिए। १४वर्षकी छोरी र ९ वर्षको छोरा। मेरा भतिजा र भतिजी स्कुल जाने तयारीमा थिए। अपरिचितलाई हेरे झैं आँखा उठाएर एक पटक हेरे। सायद भाउजूले सबै कुरा भनिन् कि नमस्कार पनि गरेनन्। झोला बोकेर बाटो लागे।

मैले पनि झोला बोकें। बुबाआमाको अति नै दुर्लभ फोटो झिकेर नसोधी झोलामा राखेको थिएँ।

आफू जन्मिएको धर्ती सधैंका लागि छोडेर उडिरहदा मैले तिरेको पिआरको मूल्यले मलाई नै अचम्भित पारेको छ। (हाल युएई)




प्रकाशित मिति: मंगलबार, बैशाख १, २०७२ १७:१५:२७

ऋण लिएर स्ट्यान्डर्ड चार्टडको एफपीओ भर्दै हुनु हुन्छ ? हेर्नुस लागत घटाउने 'गतिलो जुक्ति'

हेर्नुस उदाहरण सहित कहाँबाट कसरी भर्दा फाइदा हुन्छ ?

नेपाल धितोपत्र बोर्डले सार्वजनिक निष्काशनमा धितोपत्र खरिदका लागि माघ महिना देखि (बैंक खातामा सेयर लगानीकर्ताको पैसा रोकेर राख्ने प्रणाली) आस्वा लागु गरेको छ। यद्दपी यस प्रणालीलाई अनिबार्य भने गरिएको छैन।

माघ ९ गतेदेखि साधारण सेयर निष्कासन गरेको फरवार्ड कम्यूनिटी माइक्रोफाइनान्सको सेयर आवेदनमा यो सेवाको प्रभावकारी प्रयोग भएको छ। आइपीओ भर्नका लागि अहिलेपनि अधिकांश लगानीकर्ताले संकलन केन्द्रमा पुगी लाईन लागेर फर्म बुझाउदै आएका छन। यद्दपी केहि लगानीकर्ता भने प्रविधिको सहजतालाई आत्मसाथ गर्दै आस्वा प्रणाली मार्फत नै आइपीओ भर्दै आएका छन।

पछिल्लो समय आस्वा प्रणालीको प्रयोगबाट लाग्ने आबेदन शुल्क चर्को भयो भन्दै आवाज उठिरहेको अवस्थामा केहि बैंक तथा वित्तीय संस्थाले ५० रुपैयाँमा पनि यो सुविधा उपलब्ध गराएका छन। एक बैंक त यस सेवालाई निशुल्क प्रदान गर्न पनि तयार देखिएको थियो तर बोर्डको आदेशसंगै यस सेवालाई निशुल्क भने गर्न नमिल्ने भएको छ । अर्को तिर यहि समयमा बजारमा तरलता अभाब भएसंगै बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरुले निक्षेप मुद्दतीमा दिने ब्याजदरमा तिब्र प्रतिस्पर्धा गरे । तर केहि बैंकहरुले मात्रै मुद्दती निक्षेपसंग संगै बचत खाताको ब्याजदर समेत बढाएका छन।

यस प्रतिस्पर्धामा कमर्शियल बैंकहरुलाई उछिन्दै विकास बैंक तथा फाइनान्स कम्पनीहरुले बचत खातामा राम्रै ब्याजदर दिदै आएका छन। औशतमा बैंकहरुले बचत खातामा दिने ब्याजदर ३ प्रतिशत, विकास बैंकले दिने ब्याजदर ६ प्रतिशत तथा फाइनान्सहरुले दिने ब्याजदर ८ प्रतिशत रहेको छ। यस्तो अवस्थामा लगानीकर्ताले थोरै मात्रै पनि चलाखी गर्ने हो भने आस्वा प्रणाली प्रयोग गरि आइपीओ तथा एफपीओ भर्दा लाग्ने लागत घटाउन सक्ने छन।

हेरौं एक उदाहरण
सामान्यतया ५० हजार रुपैयाँसम्मको आबेदन दिनेलाई साना तथा यस माथिको रकमको आबेदन दिनेलाई ठुला लगानीकर्ता भन्ने बुझाई रहेको छ। यस उदाहरणमा स्ट्यान्डर्ड चार्टडको एफपीओ साना लगानीकर्तालाई ३३ दशमलब ३३ प्रतिशत र ठुलालाई १२ प्रतिशतका दरले पर्ने अनुमान गरिएको छ ।

साथै बचतमा दिने औषत ब्याजदर बैंकहरुको २ प्रतिशत र फाइनान्सको ८ प्रतिशत रहेको मानिएको छ। त्यस्तै बैंकहरुले कर्जामा लिने कर्जादरलाई १३ प्रतिशत मानिएको छ। त्यस्तै एफपीओ बाँडफाँडमा लाग्ने समयअवधि ५० दिन मानिएको छ।


प्रस्तुत उदाहरणमा बैंकहरुबाट आस्वा मार्फत स्ट्यान्डर्ड चार्टडको ३० कित्ता एफपीओ आबेदन दिंदा १० कित्ता एफपीओ परेको अवस्थामा प्रति कित्ता लागत १२७९ रुपैया ३९ पैसा पर्ने देखिन्छ भने फाइनान्सबाट आबेदन दिंदा १२४७ रुपैयाँ ५८ पैसा पर्न आउँछ।

त्यस्तै बैंकहरुबाट आस्वा मार्फत स्ट्यान्डर्ड चार्टडको १००० कित्ता एफपीओ भर्दा १२ प्रतिशतका दरले १२० कित्ता एफपीओ परेको अवस्थामा प्रति कित्ता लागत १२६० रुपैयाँ ५४ पैसा र फाइनान्सबाट आबेदन दिंदा ११७२ रुपैयाँ १९ पैसा पर्ने देखिन्छ।

ऋण लिएर ठुलो भोलुममा एफपीओ भर्दा
यदि तपाईले १००० कित्ता एफपीओ आफुसंग भएको नगद र १००० कित्ता एफपीओका लागि ऋण लिएर आबेदन दिनु हुन्छ भने प्रति कित्ता लागत कति हुन्छ ?

१३ प्रतिशत ब्याजदर र १ प्रतिशत सेवा शुल्क तिरेर तपाईले २००० कित्ता एफपीओ बैंक मार्फत भर्नु हुन्छ भने प्रति कित्ता लागत (२४० कित्ता एफपीओ परेको अवस्थामा) १४१० रुपैयाँ ०१७ पैसा पर्न आउँछ भने फाइनान्स मार्फत आबेदन दिंदा १३२१ रुपैयाँ ६६ पैसा पर्न आउँछ।

यहि उदाहरणलाई तपाईले कमर्शियल बैंकहरुबाट १३ प्रतिशतमा ऋण लिएर फ़ाइनान्स तथा विकास बैंक मार्फत आस्वा प्रयोग गरेर आइपिओ एफपीओ भर्दा कति फाइदा हुन्छ त्यसको अनुमान पनि तपाइँले लगाउन सक्नुहुन्छ। ब्याजदरको फरकबाट हुन आउने बचत अर्थात् लागतमा हुने कमीलाई ध्यान दिंदै गर्दा बाणिज्य बैंक र फाइनान्स मार्फत गरिने कारोबारको जोखिमलाई भने बिर्सिनु हुँदैन।
(नोट: यो लगानीकर्तालाई जानकारी दिनका लागि प्रस्तुत गरिएको एक उदाहरण मात्रै हो। यस उदाहरणमा जोखिम र अन्य कुरालाई समावेश गरिएको छैन। )

Source: bizpati

Tuesday, March 14, 2017

आस्वा प्रणालीबाट एफपीओ वा आइपीओमा आबेदन दिंदा लागत घटाउने 'गतिलो जुक्ति'

ठुलो लगानीमा २७ हजार १ सय ७१ रुपैयाँसम्म बचत

नेपाल धितोपत्र बोर्डले सार्वजनिक निष्काशनमा धितोपत्र खरिदका लागि माघ महिना देखि (बैंक खातामा सेयर लगानीकर्ताको पैसा रोकेर राख्ने प्रणाली) आस्वा लागु गरेको छ। यद्दपी यस प्रणालीलाई अनिबार्य भने गरिएको छैन।


माघ ९ गतेदेखि साधारण सेयर निष्कासन गरेको फरवार्ड कम्यूनिटी माइक्रोफाइनान्सको सेयर आवेदनमा यो सेवाको प्रभावकारी प्रयोग भएको छ। आइपीओ भर्नका लागि अहिलेपनि अधिकांश लगानीकर्ताले संकलन केन्द्रमा पुगी लाईन लागेर फर्म बुझाउदै आएका छन। यद्दपी केहि लगानीकर्ता भने प्रविधिको सहजतालाई आत्मसाथ गर्दै आस्वा प्रणाली मार्फत नै आइपीओ भर्दै आएका छन। पछिल्लो समय आस्वा प्रणालीको प्रयोगबाट लाग्ने आबेदन शुल्क चर्को भयो भन्दै आवाज उठिरहेको अवस्थामा केहि बैंक तथा वित्तीय संस्थाले ५० रुपैयाँमा पनि यो सुविधा उपलब्ध गराएका छन। एक बैंक त यस सेवालाई निशुल्क प्रदान गर्न पनि तयार देखिएको थियो तर बोर्डको आदेश संगै यस सेवालाई निशुल्क भने गर्न नमिल्ने भएको छ । अर्को तिर यहि समयमा बजारमा तरलता अभाब भएसंगै बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरुले निक्षेप मुद्दतीमा दिने ब्याजदरमा तिब्र प्रतिस्पर्धा गरे । तर केहि बैंकहरुले मात्रै मुद्दती निक्षेपसंग संगै बचत खाताको ब्याजदर समेत बढाएका छन। यस प्रतिस्पर्धामा कमर्शियल बैंकहरुलाई उछिन्दै विकास बैंक तथा फाइनान्स कम्पनीहरुले बचत खातामा राम्रै ब्याजदर दिदै आएका छन। औशतमा बैंकहरुले बचत खातामा दिने ब्याजदर ३ प्रतिशत, विकास बैंकले दिने ब्याजदर ६ प्रतिशत तथा फाइनान्सहरुले दिने ब्याजदर ८ प्रतिशत रहेको छ। यस्तो अवस्थामा लगानीकर्ताले थोरै मात्रै पनि चलाखी गर्ने हो भने आस्वा प्रणाली प्रयोग गरि आइपीओ तथा एफपीओ भर्दा लाग्ने लागत घटाउन सक्ने छन।

हेरौं एक उदाहरण
आजदेखि स्ट्यान्डर्ड चार्टडको एफपीओमा आबेदन खुला गरिएको छ। लगानीकर्ताले एक सय रुपैयाँ अंकित दरमा ११९० रुपैयाँ प्रिमियम थप गरि प्रति कित्ता १२९० रुपैयाँमा एफपीओ चार्टडको एफपीओ भर्न पाउने छन।

सानो लगानीमा
मानौं तपाई स्ट्यान्डर्ड चार्टडको एफपीओमा आस्वा मार्फत १० कित्ता भर्ने सोचमा हुनुहुन्छ। कुनै कमर्शियल बैंकबाट आस्वा मार्फत आबेदन दिंदा तपाईको लागत कति हुन सक्छ ? १० कित्ताका लागि तपाइँको १२९०० अर्थात १२ हजार ९ सय रुपैयाँ रोक्का गरिन्छ। बैंक मार्फत आबेदन दिंदा तपाइँल बचत खातामा औषतमा ३ प्रतिशत ब्याज पाउनु हुन्छ। अर्थात ५० दिनको अवधिमा तपाईले १२९०० रुपैयाँको ५३ रुपैयाँ ब्याज स्वरूप पाउनु हुन्छ। यदि तपाईलाई एफपीओ पर्यो भने तपाईको लागत प्रति कित्ता १२८४ रुपैयाँ ७० पैसा पर्न आउँछ।

यहि १० कित्ता तपाईले फाइनान्स मार्फत गर्नु भयो भने कति लागत लाग्छ ?
मानौ, बचत खातामा तपाईले फाइनान्सबाट ८ प्रतिशत पाउनु हुन्छ भने ५० दिनमा तपाइँले १२९०० रुपैयाँको लागि १४१ रुपैयाँ ३६ पैसा ब्याज स्वरूप पाउनुहुन्छ। यदि तपाईलाई फपीओ पर्यो भने तपाईको लागत प्रति कित्ता १२७५ रुपैयाँ ७६ पैसा पर्न आउँछ।

प्रति कित्ता बचत ८ रुपैयाँ ९० पैसा र १० कित्तामा ८९ रुपैयाँ बचत हुन्छ। यहि उदाहरणलाई तपाईले आबेदन दिन चाहेको कित्ता र रकममा ट्याली गर्न सक्नु हुन्छ।

ठुलो लगानीमा
मानौ तपाई स्ट्यान्डर्ड चार्टडको एफपीओमा आस्वा मार्फत ३१०० कित्ता भर्ने सोचमा हुनुहुन्छ। कुनै कमर्शियल बैंकबाट आस्वा मार्फत आबेदन दिंदा तपाईको लागत कति हुन सक्छ ? ३१०० कित्ताका लागि तपाइँको १२९०० अर्थात करिब ४० लाख रुपैयाँ रोक्का गरिन्छ। बैंक मार्फत आबेदन दिंदा तपाईले बचत खातामा औषतमा ३ प्रतिशत ब्याज पाउनु हुन्छ। अर्थात ५० दिनको अवधिमा तपाईले १६ हजार ६ सय ६२ रुपैयाँ पचास पैसा पाउनु हुन्छ। तपाईको प्रति कित्ता लागत १२८४ रुपैयाँ ६२५ पर्न आउंछ।

यहि ३१०० कित्ता तपाईले फाइनान्स मार्फत गर्नु भयो भने कति लागत लाग्छ ?
मानौ, बचत खातामा तपाईले फाइनान्सबाट ८ प्रतिशत पाउनु हुन्छ भने ५० दिनमा तपाइँले ४३ हजार ८ सय २४ रुपैयाँ ब्याज स्वरुप पाउनु हुन्छ। यस्तो अवस्थामा तपाईलाई प्रति कित्ता लागत १२ सय ७५ रुपैयाँ ८६ पैसा पर्न आउँछ।

यस्तो अवस्थामा तपाइँलाई प्रति कित्ता ८ रुपैयाँ ७६ पैसा र ३१०० कित्तामा २७ हजार १ सय ७१ रुपैयाँ बचत हुन्छ।
यहि उदाहरणलाई तपाईले कमर्शियल बैंकहरुबाट १२ प्रतिशतमा ऋण लिएर फ़ाइनान्स तथा विकास बैंक मार्फत आस्वा प्रयोग गरेर आइपिओ एफपीओ भर्दा कति फाइदा हुन्छ त्यसको अनुमान पनि तपाइँले लगाउन सक्नुहुन्छ। ब्याजदरको फरकबाट हुन आउने बचत अर्थात् लागतमा हुने कमीलाई ध्यान दिंदै गर्दा बाणिज्य बैंक र फाइनान्स मार्फत गरिने कारोबारको जोखिमलाई भने बिर्सिनु हुँदैन।
(नोट: यो लगानीकर्तालाई जानकारी दिनका लागि प्रस्तुत गरिएको एक उदाहरण मात्रै हो। यस उदाहरणमा जोखिम, सर्भिस चार्ज र अन्य कुरालाई समावेश गरिएको छैन।)

Source: bizpati

How to apply for Standard Chartered Bank’s FPO using ASBA (Step-by-Step Process)

46 banks and financial institutions have been approved by SEBON to accept applications for public issues (IPO/FPO) through ASBA (Applications Supported by Blocked Amount) process. Investors interested in applying in the FPO of Standard Chartered Bank Nepal Limited (SCB) can provide application using the ASBA form from 2,060 branches of these ASBA-approved banks from 73 districts around Nepal.


Here is a step-by-step process to apply for the Standard Chartered FPO using the ASBA system:

The application forms can be collected from any branch of the ASBA-approved bank. A sample filled-up form for ASBA application process for account holders of NIC Asia Bank has been shown below:


The ASBA form needs to be filled up with the applicants details, their bank account number maintained in the respective bank, their demat account number, and the details of how many shares they wish to apply for.

This form is to be submitted to the ASBA-approved branch of the bank. The bank then withholds the applied money in the applicant’s bank account, and provides the slip (ardhakatti) on the bottom from the ASBA form.

Applicants do not need to fill up another application form, or visit other collection centers to complete the application process. The same ASBA form acts as the application for the IPO.

The bank will charge a maximum of Rs 100 per application form for application amount under Rs 50,000; and a maximum of Rs 250 per application form for above Rs 50,000. The ASBA charge varies with the bank.

Advantages of ASBA Process:
  • No need to carry cash or cheque
  • Interest of the blocked amount will still be accrued in the same bank account of the applicant
  • Only the allotted amount will be debited from the bank account after allotment
  • No need to stay in line for hours to submit application or collect refund
Disadvantages of ASBA Process:
  • Applicants need to pay a charge of Rs 100 – Rs 250 per application form to their bank
ASBA system has not been made compulsory yet and its benefit cannot be realized until every application goes through the ASBA process. However, applicants will be able to save a lot of time during the application process.

List of ASBA-approved banks and finance companies:

Source: sharesansar

Friday, March 3, 2017

फरवार्ड कम्युनिटी (FCMBSL) को IPO नतिजा सार्वजनिक, कसलाई कति पर्यो यहाँबाट हेर्नुहोस् (नतिजासहित)

फरवार्ड कम्युनिटी माइक्रोफाइनान्स (FCMBSL) को साधारण सेयर बाँडफाँड भएको छ। सेयर निष्काशन तथा बिक्रि प्रबन्धक प्रबन्धक नबिल इन्भेष्टमेण्ट बैंकिङले आफ्नो नक्साल स्थिति कार्यालयमा साधारण सेयर बाँडफाँड गरेको हो।


आइपीओमा आबेदन दिने कुल १ लाख २६ हजार ७ सय २७ आवेदक मध्ये २ हजार ६२ आवेदकको आवेदन रद्द भएको थियो । जस अनुसार १ लाख २४ हजर ७ सय २५ आवेदक मध्येबाट ३८ हजार ८ जनाले फरवार्डको कम्युनिटीको आइपीओ पाएका छन। साना लगानीकर्ता भनिएका १ लाख ६ हजार रुपैयाँसम्मको १०६० कित्तासम्म आबेदन दिएकाले गोलाप्रथा प्रक्रियाबाट १० कित्ता सेयर पाएका छन् भने त्यो भन्दा माथि आबेदन दिएका ठुला भनिएका लगानिकर्ताले समानुपातिक प्रणालीबाट सबैले नै फरवार्डको सेयर पाएका छन। सबै भन्दा बढी पाउनेले २६ कित्ता पाएका छन। फरवार्ड कम्युनिटी माइक्रोफ़ाइनान्सले माघ ९ देखि माघ १२ सम्म निष्काशन गरेको ६ लाख कित्ता आइपीओका लागि करिब १ लाख २६ हजार आवेदकबाट ६ अर्ब ८० करोड रुपैयाँ बराबरको आबेदन परेको थियो।

नतिजा हेर्न यहाँ  क्लिक   गर्नुहोस् ।

Source: bizpati

नेपाल लाइफ इन्स्योरेन्सको FPO नतिजा सार्वजनिक,कसलाई कति पर्यो यहाँबाट हेर्नुहोस् [नतिजासहित]

बिक्री सिद्धार्थ क्यापिटलले शुक्रबार नेपाल लाइफ इन्स्योरेन्सको एफपिओ बाँडफाड गरेको छ ।


चिठ्ठा प्रथा

बाँडफाँड मोडल अनुसार १० कित्तादेखि १६० कित्तासम्म माग गरेका आवेदकलाई चिठ्ठा प्रथाबाट १० कित्ता सेयर बाँडफाँड गरिएको छ ।

४० कित्ता माग गर्ने मध्ये ८३६ जनाले, ५० कित्ता माग गर्ने मध्ये २३ सय ४६ जनाले, ६० कित्ता माग गर्ने मध्ये ५५४ जनाले, ७० कित्ता माग गर्ने मध्ये १२ सय ४५ जनाले, ८० कित्ता माग गर्ने मध्ये ५१४ जनाले, ९० कित्ता माग गर्ने मध्ये १७० जनाले, १० कित्ता माग गर्ने मध्ये चार हजार ८० जनाले, ११० कित्ता माग गर्ने मध्ये ९५७ जनाले, १३० कित्ता माग गर्ने मध्ये २९६ जनाले, १४० कित्ता माग गर्ने मध्ये ९१८ जनाले, १५० कित्ता माग गर्ने मध्ये १२ सय १६ जनाले र १६० कित्ता माग गर्ने मध्ये ३४७ जनाले सेयर पाएका छन । 

त्यस्तै १७० कित्तादेखि १८० कित्तासम्म आवेदन दिने सबैले १० कित्ताका दरले सेयर पाएका छन् भने १९० देखि २१० कित्तासम्मको लागि आवेदन दिएकाले सबैले ११ कित्ताका दरले सेयर पाएका छन् ।

सबैभन्दा धेरै अर्थात ३० हजार ९६० कित्ता आबेदन गर्नेले १७ हजार ४१ कित्ता पाएका छन् । यस अनुसार कुल एक लाख ६५ हजार पाँच सय ६४ जनाले सेयर पाएका छन् । 

आवेदन रद्द

कुल दुई लाख ५५ हजार २१५ जना आवेदक रहेकामा १६२ जनाको आवेदन रद्द भएको क्यापिटलले जनाएको छ ।

Click here to check/download results in pdf format

Source: arthasansar/nepalipaisa

AddToAny